Osteopatia szuka przyczyn występujących dolegliwości w ciele, łącząc objawy w ciąg przyczynowo- skutkowy. Ukierunkowana praca pozwala na wyzwolenie się napięć oraz skupia się na zdolnościach ciała do samoleczenia. Daje to dużą szanse na wyzbycie się nawet tych przewlekłych objawów, poprawiając komfort i przede wszystkim jakość życia.

Obszary pracy osteopatii:

Część strukturalna

Obejmuje aparat ruchowy człowieka, czyli kości, stawy, mięśnie, ścięgna, więzadła i powięzi.

Część wisceralna

Obejmuje narządy wewnętrzne człowieka, np. żołądek, jelita, wątroba, śledziona, przełyk, dwunastnica, nerki, pęcherz moczowy, płuca, serce itd. wraz z naczyniami krwionośnymi i limfatycznymi oraz nerwami i tkanką łączną, które są przypisane do danego narządu. W terapii poddaje się ruchliwość narządów, ich rytmiczną ruchomość własną oraz połączenia więzadłowe i powięziowe,

Część kranio-sakralna

Dotyczy czaszki i kręgosłupa człowieka, wraz z płynem mózgowo-rdzeniowym, oponami mózgowo-rdzeniowymi oraz układem nerwowym. Przy pomocy osteopatii czaszkowo-krzyżowej można dostroić minimalne ruchy tętnienia czaszkowo-krzyżowego, które podobnie jak bicie serca czy oddychanie, są samodzielnym rytmem ciała.

Osteopata łącząc wszystkie obszary pracy (osteopatia strukturalna, wisceralna, kranio-sakralna) dostaje najbardziej całościowy holistyczny obraz problemu pacjenta i jego leczenia.